Ping چیست ؟
Ping یکی از ساده‌ترین و در عین حال پرکاربردترین دستورات در دنیای شبکه است. این دستور برای بررسی دسترسی یک دستگاه به دستگاه دیگر در شبکه استفاده می‌شود. به زبان ساده، با اجرای Ping شما پیامی را به یک مقصد (مثلاً یک IP یا دامنه) می‌فرستید و منتظر پاسخ آن می‌مانید. اگر پاسخ دریافت شود، یعنی ارتباط شبکه‌ای بین دو دستگاه برقرار است.
Ping از پروتکل ICMP (Internet Control Message Protocol) استفاده می‌کند. وقتی شما از یک دستگاه مانند کامپیوتر، یک Ping به یک سرور می‌فرستید، در واقع در حال ارسال پیغام «Echo Request» هستید. اگر سرور فعال باشد و مشکلی در مسیر نباشد، یک «Echo Reply» دریافت خواهید کرد.
کاربردهای رایج Ping شامل:
تست اتصال اینترنت یا شبکه داخلی
عیب‌یابی مشکلات ارتباطی بین دو سیستم
بررسی تاخیر یا Latency بین مبدا و مقصد
ارزیابی دسترسی‌پذیری سایت‌ها و سرورها
دستور Ping در همه سیستم‌عامل‌ها وجود دارد. برای مثال در ویندوز کافیست در CMD تایپ کنید:
در صورتی که پاسخ‌هایی با زمان مشخص دریافت کردید، یعنی اتصال شما برقرار است. اگر پاسخ نیامد، ممکن است دستگاه مقصد خاموش باشد، در شبکه نباشد، یا فایروال مانع پاسخ شده باشد.
چگونه با دستور Ping ارتباط شبکه را تست کنیم؟
یکی از سریع‌ترین راه‌ها برای بررسی اتصال بین دو دستگاه در شبکه، استفاده از دستور Ping است. این دستور به شما کمک می‌کند بفهمید آیا دستگاه مقصد در دسترس هست یا نه و کیفیت اتصال چطور است.
برای استفاده از Ping، ابتدا خط فرمان سیستم‌عامل خود را باز کنید. در ویندوز، CMD را باز کرده و دستور زیر را وارد کنید:
ping 8.8.8.8
این آدرس، مربوط به DNS عمومی گوگل است. اگر پاسخ‌هایی به شکل زیر دریافت کردید، یعنی اتصال برقرار است:
Reply from 8.8.8.8: bytes=32 time=20ms TTL=117
در لینوکس یا macOS نیز می‌توانید در ترمینال همین دستور را وارد کنید. معمولاً در لینوکس، Ping به صورت نامحدود ادامه پیدا می‌کند، پس باید با زدن Ctrl + C آن را متوقف کنید.
دستور Ping به شما اطلاعاتی مانند زمان پاسخ (Time) و تعداد بسته‌های موفق و ناموفق را نشان می‌دهد. اگر همه بسته‌ها دریافت شدند، یعنی مشکل اتصال وجود ندارد. اما اگر بسته‌ای از بین رفت (Packet Loss)، احتمالاً مشکلی در مسیر وجود دارد.
به طور خلاصه، Ping ابزاری سریع برای تشخیص ابتدایی مشکل در شبکه است و نقطه شروع خوبی برای عیب‌یابی به‌شمار می‌رود.
تفاوت Ping و Traceroute چیست؟
هر دو دستور Ping و Traceroute برای تست و بررسی ارتباط شبکه به کار می‌روند، اما عملکرد و هدف آن‌ها کاملاً متفاوت است.
Ping تنها به شما می‌گوید که آیا دستگاه مقصد در دسترس است یا نه. با ارسال پیغام ICMP Echo Request و دریافت Echo Reply، می‌توان فهمید که دستگاهی در شبکه فعال است و چه میزان تأخیر در پاسخ وجود دارد.
در مقابل، Traceroute (در ویندوز به‌صورت tracert) مسیر دقیق رسیدن بسته‌ها از مبدا به مقصد را نشان می‌دهد. این ابزار مشخص می‌کند که بسته از چند hop (روتر یا گره میانی) عبور کرده و در هر مرحله چه زمانی صرف شده است.
مثال:
tracert google.com
این دستور فهرستی از تمام روترهایی که بسته از آن‌ها عبور کرده را نمایش می‌دهد، همراه با زمان رسیدن به هر کدام. این اطلاعات برای شناسایی مشکلات در یک مسیر خاص (مثلاً تأخیر یا قطع ارتباط در یک روتر خاص) بسیار مفید است.
در نتیجه:
Ping مناسب برای تست سریع اتصال است.
Traceroute مناسب برای تحلیل مسیر ارتباطی و یافتن محل بروز مشکل در شبکه است.
نحوه استفاده از Ping در ویندوز و لینوکس
در هر دو سیستم‌عامل ویندوز و لینوکس، دستور Ping به‌صورت پیش‌فرض نصب شده و قابل استفاده است. اما روش اجرای آن و برخی از آپشن‌ها کمی متفاوت است.
- در ویندوز: برای اجرای Ping:
کلید Windows + R را بزنید،
cmdرا تایپ کرده و Enter بزنید.دستور زیر را بنویسید:
ping google.com
به‌طور پیش‌فرض، ویندوز ۴ بسته ارسال می‌کند و سپس نتیجه را نمایش می‌دهد. می‌توانید با -n تعداد درخواست‌ها را مشخص کنید:
ping google.com -n 10
در لینوکس: در ترمینال کافیست بنویسید:
ping google.com
برخلاف ویندوز، در لینوکس دستور Ping ادامه‌دار است تا زمانی که خودتان آن را با Ctrl + C متوقف کنید.
برای ارسال تعداد مشخصی از بسته‌ها:
ping -c 4 google.com
همچنین می‌توانید با -i فاصله زمانی بین هر درخواست را تنظیم کنید یا با -s اندازه بسته را تغییر دهید.
در مجموع، Ping در هر دو سیستم بسیار مشابه عمل می‌کند و ابزاری حیاتی برای تست ابتدایی اتصال شبکه است.